เรื่องราวก่อนจะเป็นฉันในวันนี้

สวัสดีค่ะ ฉันเป็นเด็กคนหนึ่งที่ผ่านเรื่องราวต่างๆมามากมาย ฉันเป็นเด็กซิ่วมาแล้วสองครั้งเพราะคำว่าความฝัน ฉันฝันอยากจะเป็นสัตวแพทย์มาตั้งแต่เด็กๆ น่าจะซักราวๆอนุบาล 2 ถ้าจำไม่ผิด ซึ่งฉันมีสุนัขเป็นตัวแรกเลยค่ะ ตอนแรกที่บ้านก็ไม่อยากให้เลี้ยง แต่คุณป้าก็บอกให้คุณแม่ยอมเพราะว่าการให้เด็กได้เลี้ยงสัตว์จะทำให้จิตใจอ่อนโยนค่ะ เพราะฉันเป็นเด็กหัวร้อนมากๆเลย และฉันคิดว่าฉันก็อ่อนโยนขึ้นนะคะ 555555

พอโตขึ้นมาจนมัธยมความฝันก็ยังคงเป็นความฝัน แม้ว่าผลการเรียนจะดีขนาดไหนแต่ฉันก็ยังรู้สึกว่ามันเฉยๆเพราะไม่ได้ตั้งใจอะไรมาก ซึ่งถ้าตั้งใจกว่านี้มันคงจะเลิศสุดๆไปเลย แต่ว่าความขี้เกียจของฉันมันมีมากกว่า ฉันได้อ่านบทความเกี่ยวกับอาชีพสัตวแพทย์อีกครั้ง ก่อนจะตัดสินใจสอบโควต้าเพื่อเลือกคณะค่ะ คะแนนที่สูงมากพอๆกับแพทย์ มันทำให้ฉันแทบจะตัดใจ แต่ก็ยังยื่น การสอบโควต้าคะแนนของฉันขาดไป 300 ค่ะ เลยติดแค่อันดับสอง แต่ว่าคะแนนก็เยอะพอจะยื่นคณะอื่นได้มากมาย จนฉันตัดสินใจผิดพลาดเลือกคณะที่คนอื่นห้ามไม่ให้เอาไป จากการกดสมัครผิดของฉัน พอได้เข้ามาเรียนก็รู้สึกเสียใจมากที่ไม่ยอมฟังใครเลย เกลียดตัวเอง เลยตัดสินใจขอแม่ซิ่วไปสัตวแพทย์อีกครั้ง ซึ่งแม่ก็ไม่ได้ยอมหรอกค่ะ แต่พ่อตามใจก็เลยต้องยอม ช่วงเวลาที่เหลือฉันก็ช้เวลาอ่านหนังสือบ้าง แต่ไม่มากเท่าที่ควร จึงทำให้ซิ่วครั้งแรกนี้ ไม่สำเร็จและฉันก็เลยไปเรียนพยาบาลสถาบันที่ใกล้บ้านที่สุดซึ่งยื่นติดพอดี เพราะอยากกลับบ้านบ่อยๆ แต่ก็ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด 5555555555555 ขำ เพราะทางบ้านไม่อยากให้ฉันเรียนพยาบาลมากๆ แต่ตอนที่ยื่นนั้น คุณพ่อไม่รู้เพราะทำงานอยู่ตปท. ฉันเรียนได้เรื่อยๆเพราะเป้าหมายคือขอกลับบ้านทุกอาทิตย์แต่มันก็ยากมาก ด้วยความกฎเกณฑ์ที่เยอะ ระเบียบที่แสนงี่เง่า มันทำให้ฉันเหมือนตกนรกทั้งเป็น ฉันร้องไห้ตั้งแต่วันที่สองที่ได้ไปเหยียบที่นั่น แทบไม่มีวันไหนเลยที่มีความสุข ซึ่งก็นั่นแหละ เพราะความหัวดื้อไม่ยอมฟังใคร ทำให้ฉันต้องเป็นแบบนี้ เพราะว่าเลือกเอง...

แต่แล้วการแอดมิดชั่นก็มาอีกครั้ง ฉันไม่ได้ไปสอบใหม่เพราะที่นี่ไม่มีวันหยุดให้ฉันไปสอบอยู่แล้ว ช่วงที่ต้องยื่นคะแนนนั้น ฉันก็ใช้คะแนนเก่าที่สอบไปเมื่อจะซิ่วครั้งแรก คะแนนก็เลวร้ายอยู่นะ เทียบกับสูงต่ำของปีก่อนๆของคณะสัตวแพทย์ แง แต่แม่บอกให้ฉันยื่นๆไป เพราะคะแนนมันอยู่ได้ปีนี้สุดท้ายแล้ว เดี๋ยวจะเสียดายโอกาส ฉันก็เลยยื่นไป และก็คิดไว้แล้วว่ามันคงไม่ติด แม่ยังพูดติดตลกว่า มันมักจะมาตอนที่เราไม่ต้องการนี่แหละ ฉันก็ทำได้แค่หัวเราะ เพราะคิดว่าไม่น่าจะเป็นไปได้

แต่แล้ววันประกาศผล ฉันเห็นเมทบอกว่าเพื่อนในรุ่นมีคนติดนั่นนี่ ฉันถึงนึกขึ้นได้ว่าวันนี้มันวันประกาศผล ก็เลยแอบเปิดดู เพราะฉันไม่ได้บอกใครเลยว่าฉันสมัคร ฉันจะไป พอเปิดออกมาเท่านั้นแหละ จะกริ๊ดก็ไม่ได้ ดีใจก็ไม่ได้ แต่น้ำตามันจะไหลแล้วท่านผู้ชม ฉันจำได้ว่าตอนที่ฉันเปิดผลดูตอนที่ซิ่วครั้งก่อนมันเป็นตัวหนังสือสีแดงแสดงความเสียใจ มันติดตามากกกกกกกกกกกกกก แต่ว่าครั้งนี้มันเป็นสีเขียว ข้อความแสดงความยินดีค่ะท่าผู้ช้มมมมมมมมมมม ฉันรีบวิ่งออกจากห้องไปและแคปส่งไปให้แม่ดู สักพักแม่ก็โทรมา มือฉันสั่นแรงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก และแม่ก็บอกว่าไม่อยากให้ฉันไป เพราะว่าตอนนั้นพ่อตกงานอยู่....